Rozdział II

Z perspektywy Cassie

Otworzyłam oczy a przede mną stał Beau kiedy go zobaczyłam,

uśmiechnęłam się zawsze na jego widok się uśmiechałam.

Ale po imprezie byłam gotowa go pocałować.

- Beau, cześć.

- Cassie, czekałem aż się obudzisz. Beau od razu przybliżył

swoje usta do moich, nasze wargi dotknęły się. Wtedy znów się

uśmiechnęłam i objęłam go w szyi. 

- Ja również tęskniłam, może coś zjemy? Wstałam i usiadłam

obok Beau. 

- No dobrze, chodź. Beau chwycił mnie za rękę i razem

poszliśmy do kuchni. Czekał w niej już Luke. Nie chcieliśmy już

go dręczyć i pocieszać. Widać ,że był zły i nie chciał z nikim 

rozmawiać. Kiedy już byliśmy w kuchni Beau wziął mnie ręce i

posadził na blacie.  I sam zaczął  robić nam śniadanie. Lecz po

chwili do kuchni przyszedł Jai. Wszystkich dziwnie mierzył wzrokiem.

- Czy coś mnie ominęło? Jai’a pytanie było dosyć dziwne.

Przecież to on zepsuł całą imprezę .

-To nic nie pamiętasz? Zgon był! Powiedziałam to trochę

po chamsku, i taki miałam zamiar ponieważ jego pytanie też było

nie nam miejscu. Beau się nie odzywał chyba nie chciał się kłócić

ze swoim bratem. No i był zajęty śniadaniem, chwile po skończył i 

oboje poszliśmy do salonu. Chcieliśmy aby Luke i Jai wyjaśnili

sobie całą sytuacje która zaszła tej nocy.

–No cześć braciszku! Opowiesz mi co się wczoraj zdarzyło?

Ja Beau wszystko słyszeliśmy, całą ich rozmowę.  

– Jak się czuje? Ty jeszcze mnie pytasz jak się czuje?!

Zniszczyłeś mój związek z Clarie, teraz nie jesteśmy razem.

Ona była całym moim życiem, kochałem ją a ty to wszystko

spieprzyłeś! Słyszeliśmy tylko trzask, chyba stało się coś

poważniejszego. Ale Beau nie chciał się mieszać pomiędzy

ich sprawy..

- Boże, dlaczego nie jesteście razem? Nic mi o tym nie wiadomo, niczego

co się zdarzyło tej nocy nie pamiętam.

- Tak, jak zwykle nic nie wiesz.. Wczoraj powiedziałeś

Clarie ,że zdradziłem ją z Emily. To miała być tajemnica rozumiesz?

Tajemnic się nie wyznaje, a to co wtedy zrobiłem było po pijanemu

to był największy błąd mojego życia, a ty jej to powiedziałeś..

Nagle nastała podejrzana cisza, a do salonu wbiegł Jai.

Trochę nam przeszkadzał ponieważ się całowaliśmy.  

– Beau, Cassie. Czy wy nie przesadzacie? Na nas z krzywym

wzrokiem.

- Jai czego ty chcesz? Beau spojrzał na swojego brata ze złością.

 Chyba rozzłościło go to pytanie. Może jak opowiem mu o tej

nocy wreszcie się od nas odczepi i będziemy mogli się zająć sobą.

- Pamiętasz ,że wraz z braćmi urządziliście imprezę prawda?

Mówiłam do niego jak do dziecka. Skąd miałam wiedzieć czy

mnie zrozumie jak ma kaca?

- Tak, Cassie to jeszcze pamiętam. Zacząłem dużo pić a wy

się do siebie nie odzywaliście. Szczerze nie wiem po co o tym

wspominał. My wszystko pamiętamy lecz on nie, więc to raczej

Jai przesadził nie my.

- No więc, po tym jak przestałeś pić te kolejki z Matt’em

poszedłeś porozmawiać z Clarie.  Dokładnie nie wiem o czym

rozmawialiście, ale padł temat zdrady. Podobno, Luke zdradził

ją z Emily na ostatniej imprezie. Była wielka kłótnia, wszyscy

się rozeszli została tylko Lizzy. Poszliście na górę, no i coś tam

robiliście. Zaśmiała się i znów zaczęła się tulić do Beau.

- O kurwa, co ja narobiłem. Zniszczyłem jego związek z Clarie.

No i ta noc z Lizzy, przecież ja nic nie pamiętam. Muszę pójść

do Clarie i jej wszystko wyjaśnić za Luke’a! Jai chyba był

zdziwiony tym co zrobił, kiedy mu wszystko wyjaśniłam od razu

pobiegł do korytarza założył kurtkę i buty i wyszedł. Nie 

wiedzieliśmy gdzie poszedł, ale zbytnio się nie przejmowaliśmy

byliśmy za bardzo zajęci sobą. 

-  Co się wydarzyło pomiędzy Jai’em a Lizzy? To moja

przyjaciółka nie chcę żeby przez niego cierpiała. Nie zasługuje na

to, a on przesadził na tej imprezie..

- Nie wiem, no ale nie obwiniaj tak Jai’a . Lizzy dobrze

wiedziała ,że jest on pijany więc po co szła z nim do łóżka?

Widać ,że chciał bronić brata ale nie miał zbytnio wiele argumentów

na obronę jego.

- No tak, może i masz rację. Nie chciałam się kłócić z Beau,

więc tylko go pocałowałam na zgodę, a do salonu przyszła Lizzy.

- Cześć wszystkim. Moja przyjaciółka nie była zbytnio wesoła,

tylko wzięła jabłko z kuchni i i usiadła na fotelu obok. 

- Lizzy, wreszcie wstałaś. Śpiochu mój już 14:15 ! Jak możesz tyle

spać! Starałam się rozluźnić napiętą sytuacje, ale nic nie działało.

Po chwili ktoś przyszedł do domu. Kiedy oboje sprawdziliśmy kto

przyszedł, w drzwiach ujrzeliśmy Jai’a i Clarie. Lecz 

ich miny nie były obojętne. Jai zaprowadził Clarie do pokoju Luke’a

chyba chciał by 

wszystko sobie  wyjaśnili. Pogodzili się. Kiedy wrócił do salonu

usiadł obok Lizzy, jestem pewna ,że  chciał jej wszystko wyjaśnić

ale ona raczej nie chciała jego słuchać. Moja przyjaciółka złapała

mnie za rękaw i pociągnęła do korytarza.

- Lizzy co się stało? Spojrzałam na swoją przyjaciółkę

- Jeszcze się pytasz? Jai tu jest, on mnie zostawił. Nie chcę na niego

patrzeć, chodźmy już do domu. Ja  z Lizzy mieszkamy razem,

ponieważ moi i jej rodzice wyjechali do Stanów Zjednoczonych

postanowili ,że będą wynajmować nam mieszkanie i będą za nie płacić.

- No dobrze, jak chcesz już wracać to możemy wrócić.

Uśmiechnęłam się do swojej Przyjaciółki.

- Tylko pożegnam się z Beau dobrze? Kiedy weszłam do salonu

Jai kogoś szukał za mną, pewnie Lizzy, lecz ona nie miała się z

kim żegnać no i nie chciała widzieć Luke’a. Podeszłam do Beau,

pocałowałam go w usta na pożegnanie, i powiedziałam mu cicho 

na ucho że spotkamy się jutro, bo przyjdę do ich domu wraz z Lizzy.

-No cześć Jai! Powiedziałam cicho, nawet nie wiedziałam ,że mi odpowie.

-Cześć Cass! Widać ,że był lekko podłamany tą całą sytuacją więc

nie przedłużał tylko krótko się pożegnał. Kiedy ja i Lizz wróciłyśmy

do domu, ja poszłam do łazienki wziąć odprężającą  kąpiel, a moja

współlokatorka wyjęła lody z lodówki i poszła na kanapę oglądać

filmy. Perfidnie było widać ,że była załamana i nie wiedziała co

ma ze sobą zrobić. Kiedy wyszłam z kąpieli zauważyłam jak Lizzy

płacze. Bez wahania do niej podbiegłam z jednym kluczowym

pytaniem „ Co się stało?” Lecz moja przyjaciółka nie chciała mi

odpowiedzieć. Tylko płakała. Przytuliłam ją, i przetarłam

łzy spływające po jej policzkach.

-Lizzy kocham Cię wiesz? Jesteś dla mnie najważniejsza,

proszę powiedz jak mogę Ci pomóc bo sama tego nie wiem.

- Cass, ja Cię też kocham ale ty mi nie możesz pomóc. To co się

stało już się nie odstanie.  Przeżyć to muszę sama, ty tego za

mnie nie zrobić więc pomóc mi nie możesz wybacz.

- Ale chcę, to przeżyć z tobą! Poczuć to co ty! Po moim bladym

policzku przeleciała łza. 

Od Autorki: Mam nadzieje ,że spodoba wam się nowy rozdział pisałam go

dosyć długo. A więc tym razem, może 4 komentarze? Jak teraz były 3 więc

teraz czekam na 4 komentarze. No i mam jedną prośbę, jak czytacie ten

blog, to z komentujcie. Bo daje mi to motywację na pisanie kolejnych

rozdziałów. Dziękuję i zapraszam na kolejny rozdział Emily <3 

Zapraszam również na tego genialnego bloga, cztajcie go
no i dodawajcie komentarze czekam u nich na
kolejny rozdział <3 -> http://love-janoskians.blogspot.com/